Angst om te spreken of selectief mutisme
Het zweet breekt je uit. Je hebt angst om te spreken. Je durft niets meer te zeggen want alle ogen zijn op jou gericht. Je klapt volledig dicht. Ze blijven je aankijken en wachten tot jij iets gaat zeggen maar je kúnt het gewoon niet. Je knieën beginnen te trillen, je zakt het liefst door de grond van ellende.